مهر

هنگامی که مهر شما را فرا می خواند , از پی اش بروید,

اگرچه راهش دشوار و ناهموار است ..

و چون بال هایش شما را در بر می گیرد , وا بدهید ,

اگر چه شمشیری در میان پرهایش نهفته باشد و شما را زخم برساند .

و چون با شما سخن می گوید او را باور کنید ,

اگر چه صدایش رویاهای شما را بر هم می زند , چنان که باد شمال باغ را ویران می کند .

زیرا که مهر در همان دمی که تاج بر سر شما می گذارد , شما را مصلوب می کند .

همچنان که می پروراند  ,  هرس می کند ..

همچنان که از قامت شما بالا می رود و نازک ترین شاخه هاتان را که در آفتاب می لرزند نوازش می کند ,

به ریشه هاتان که در خاک چنگ انداخته اند فرود می آید و آن ها را تکان می دهد .

شما را مانند بافه های جو در بغل می گیرد , شما را می کوبد تا برهنه کند ..

شما را می بیزد تا از خس جدا سازد . شما را می ساید تا سفید کند .

شما را می ورزد تا نرم شوید و آنگاه شما را به آتش مقدس خود می سپارد 

تا نان مقدس شوید برخوان مقدس خداوند 

همه ی این کارها را مهر با شما می کند تا رازهای دل خود را بدانید 

و با این دانش به پاره ای از دل مبدل شوید .

اما اگر از روی ترس فقط در پی آرام مهر و لذت مهر باشید ,

پس آنگاه بهتر آن است که تن برهنه ی خود را بپوشانید و از زمین خرمن کوبی مهر دور شوید ,

و به آن جهان بی فصلی بروید که در آن می خندید ,

اما نه خنده ی تمام را , و می گریید ,  اما نه تمام اشک را .

مهر چیزی نمی دهد مگر خود را و چیزی نمی گیرد مگر از خود 

مهر تصرف نمی کند و به تصرف درنمی آید زیرا که مهر بر پایه ی مهر پایدار است .

...

...

جبران خلیل جبران