آه هایی که می کشیم
من آه می کشم . تو آه می کشی . او آه می کشدآه هایی که می کشیم
من آه می کشم . تو آه می کشی . او آه می کشددرباره من
پیوندها
- انجمن شاهنامه خوانی
- نشیب و فراز
- بعد از بیست و سه
- عسکهائی که می گیریم
- کتاب هایی که می خوانیم
- فیلم هایی که می بینیم
- صداهایی که می شنویم
- شعرهایی که می خوانیم
- هفت پرده
- می نویسم مارمولک وار
- یک درخت پرشکوفه
- مسافر
- شعر واو بلاگ
- مازس
- نیره
- دنیای الف
- شعر دهه مرگ
- ترمه
- عمران و معماری
- curieuz
- Shooting star
- Trules
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 2
- آذر 1392 1
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 2
- اردیبهشت 1392 1
- اسفند 1391 1
- بهمن 1391 1
- دی 1391 1
- آذر 1391 5
- آبان 1391 3
- مهر 1391 4
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 4
- خرداد 1391 3
آمار : 57352 بازدید
Powered by Blogsky
نوروز فرخنده
سالهاست که هرچند راهمان سخت اما آمده ایم ... می بینید باز بهار آمد . سالی بهتر از آنچه بود برای همه تان آرزو می کنم .
فرناز
سه‌شنبه 22 اسفند‌ماه سال 1391 ساعت 12:38 ب.ظ
به قول حمید ما حرف نمی زنه... عالیه... (حرف نداره)
سلام فرناز عزیز
واین چه رسم خوبیه
این آمدن بهار وزنده شدن ها
:)
وچه بهتر که به بهانه ی باز همه می ببیند همدیگر را:)
وباز عالی تر اینکه بهانه ی هست
که بگویم به دوستان
مبارک باشد این نوروز این جوان شدن
سالی دیگر از عمرمان به زیبایی اضافه شد
وجوان شد
:)
همه ی روزهایت بهاری
خوب وخوش وشاد وسلامت باشی
سلام
زیباست و متفاوت ( به سبک خودتون )
سال نو و سال های سال خوبی را براتون آرزو می کنم .
اگر بهار بهانه ست ، زیباترین و سرسبزترین بهانه ست برای نو شدن ..
کاش همیشه عید بود. شیرینی و هفت سین و بهار و ماهی و گل و بلبل و .............. همه ی چیزای خوب.
شایدم هست. ولی توی عید بیشتر دیده میشن.
به گمانم تبریکی برای عید گذاشتم اگر ثبت نشده بود:
سال خوبی داشته باشید!
شاد باشید
چه جمله جالبی نوشته بودید " سالهاست که هرچند راهمان سخت اما آمده ایم ...."
جمله ای که منو به فکر کردن وا داشت
با تشکر از قدوم سبزتان در خانه ام
سبز تر باشید
سال نو مبارک بانوی همیشگی ...
چشم انتظار سفره ای نو...
این جا که دیده نمی شید...
چرا نمی آیید به سرای دوستان سر بزنید؟
این غکس قشنگ با اون نوشته زیبا منو به سالهای خیلی دور برد.پرت شدم تو خونه ی پدری میون ان همه خاطرات قدیمی و ترا میبینم در سن سه سالگی با اون موهای خوش رنگ روی هره واستادی و میخونی تمام خانه ها ساکت زنی در هشتی خانه برای بچه هایش قصه میگوید.................
شاید باید گفت که نوروز شرمنده است نه فرخنده
شاید وقتی نوروز می آید و کودکان خیابانی را می بیند که در کنام مثلا شیران که بیشتر شبیه شغالان شده اند شرمنده می شود ای وای خانه گرم شما و گوش شنوایتان باعث شده که من غصه هایم را با شما بازگو کنم منو ببخشید
شهر بی رویا
در زیر شهر شما شهریست که دور از دستهای شما نیست.
در زیر دستهای شما شهریست که خورشیدش تاریک است و در آن نور نیست.
زندگی هست اما امید و آینده و غرور نیست
شهر بی رویا دور نیست...
سلام دوست من
کافیست در یکی از خیابانهای شلوغ شهرمان، گوشه ای بنشینید و از خط نگاه عادی خودتان پایین تر را ببینید. بچه های شهر بی رویا را خواهید یافت، خواهید دید.
لباس مندرس، دستهای سیاه و . . . چهره های گاه دودی.
بچه های شهر بی رویا دل کوچکند. بچه های شهر بی رویا دل پاکند. بچه های شهر بی رویا خودشان دلشان را کوک می کنند.
اما اگر شما در گوشه ی از نگاهشان نشسته باشید، می آیند و بی ریا، نان و پنیرشان را با شما قسمت می کنند. بچه های شهر بی رویا از حرف زشت، از اخم، از دستهای خشن و قیافه های عبوس می ترسند.
آنها را ببینید، آنها انسانند، آنها فرشته های هستند در جسمی خاک آلود... آنهارا باور کنید.
اگر زمانی برای ایستادن و حرف زدن ندارید، لااقل وقتی از کنارشان عبور می کنید به آنها لبخند بزنید.
لبخند زدن، دلتان را باز و زیباتر، و آنها را خوشحال و شادتر می کند.
خوشحال از اینکه هنوز دلهای هستند که آنها را می بینند و دوستشان دارند. لبخند شما روحشان را از شادی و هیجان می لرزاند. هیجانی که خیلی کم به سراغشان می رود.
باور کنید آنها گلهای کوچکی هستند که گلدان مناسبی نداشتند و در میان علف های هرز بی هویتی رشد کردند.
باور کنید آنها هنوز کودکند، هنوز دلشان سنگی نشده پس خواهش میکنم، نگذارید دلشان بمیرد...
در یکی از شبگردی های همیشگی ام، دختری دیدم گل فروش، صورتی داشت به زیبایی برگ گل، برگ گلی که به جای شبنم با اشک خودش را می شست...
قدش با گلش با هم به پنجره ی اتوموبیل های گذری می رسید، چراغ که سبز می شد، او دیده نمی شد و مجبور بود که به سرعت فرار کند و کنار رود...
گفتم : "نمی ترسی"
گفت: "نه... هم گل می فروشم هم مثه گرگم به هواست... کُلی کیف می کنم، آخه کسی که با من بازی نمی کنه منم با ماشینا بازی می کنند، اونا دمبالم میکنن، منم در میرم و می خندم."
دوست من... آنها هم بچه های ایرانند، دوستشان داشته باشید. نگاهتان را پایین تر ببرید و ببینیدشان.
باور کنید که هستند و انسانند و دوست داشتنی .
پس لبخندتان را از آنها دریغ نکنید .
در قسمت لینکها لینکی هست به اسم shooting star در آنجا عکسهایی خواهید یافت . یکی از عکسهای آنجا تصویری است از آنچه که اینجا گفته اید . اگر دوست دارید نگاه کنید .