چشم پوشی از رویا

تنها چیزی  که تورا از رسیدن به رویاهایت باز می دارد چشم پوشی از آنهاست . 

 " ریچارد باخ "

به تضاد ها خیلی فکر می کنم .  در واقع باید بگویم که به تضادها خیلی نگاه می کنم .  انگار دائم و همیشه تضاد ها با ما هستند .  سیاه ها و سفید ها .. خوب ها و بدها ..  انگار همه چیز در دنیا سکه ای است با دو رو .  گاهی هم سکه ای است که روی لبه ایستاده و می غلطد  و میرود و میرود ..  و انتظار ...  کدام رو خواهد نشست .

یکی از این سکه ها رویاهای ماست وقتی که میرود و میرود و دور می شود  و وقتی که می نشیند اما با کدام رو ..  رویاهای ما تا وقتی که از آنها دوریم و تا وقتی که در دل هستند شیرین و دوست داشتنی اند .. خواستنی هستند به اندازه ای که یک رویا باید باشد .  هر قدمی که به طرف آن برمیداریم قدمیست به سوی روی ناخوب آن سکه ..  وقتی به آن می رسیم دیگر رویا نیست هرچه هست دیگر رویا نیست دیگر شیرین و خواستنی نیست .  

گاهی هم از رویایمان چشم می پوشیم از  ترس نرسیدن و از ترس رسیدن هم .  چشمانمان را می بندیم به روی همه ی آن تصویرهای زیبایی که در دل داشته ایم .  چشممان را می بندیم و آه می کشیم و می نشینیم به تماشای سکه ای که روی لبه ی براق خود میرود و میرود . می غلطد و دور می شود . ما اینجا نشسته ایم با وحشتی متضاد .  وحشت از داشتن و وحشت از نداشتن رویا .